Artikel 1 – Doel en toepassing

De Gedragscode Behandeling Letselschade (GBL) beschrijft de morele waarden en verantwoordelijkheden die centraal staan in de behandeling van letselschade. Deze code heeft tot doel het vaststellen van morele normen waaraan alle betrokken partijen dienen te voldoen.

Artikel 2 – Gedragsregels en toelichting

De GBL formuleert de normen als gedragsregels voor alle betrokken partijen bij de behandeling van letselschade. De regels zijn voorzien van een toelichting en ‘good practices’ om de praktische toepassing en naleving te vergemakkelijken.

Toepassing en Doelgroep van de Gedragscode Behandeling Letselschade (GBL)

Artikel 1 – Doelgroep

De Gedragscode Behandeling Letselschade (GBL) is bestemd voor alle personen en organisaties die beroepsmatig betrokken zijn bij de behandeling van letselschadezaken. Dit omvat, maar is niet beperkt tot:

• Verzekeraars;
• Belangenbehartigers;
• Schaderegelaars;
• Medisch adviseurs;
• Arbeidsdeskundigen;
• Bureaus die personenschadeberekeningen vervaardigen.

Artikel 2 – Centraal stellen van de benadeelde

De benadeelde staat centraal in de GBL. De code biedt de benadeelde inzicht in het verloop van de schadebehandeling, waardoor transparantie en begrijpelijkheid worden bevorderd.

Artikel 3 – Gebruik door professionele organisaties

Professionele organisaties kunnen de GBL gebruiken als leidraad voor het inrichten van hun werkprocessen en voor het controleren van hun kwaliteit. De code biedt een referentiekader om de integriteit en effectiviteit van schadebehandelingsprocessen te waarborgen.

Artikel 4 – Richtsnoeren voor beroepsbeoefenaars

Voor de individuele beroepsbeoefenaar biedt de GBL richtsnoeren om keuzes met zorgvuldigheid te maken. Dit stelt beroepsbeoefenaars in staat om hun beslissingen beter te onderbouwen en te beargumenteren, hetgeen bijdraagt aan de professionaliteit en transparantie van de schadebehandeling.

De Gedragsregels

Artikel 1 – Voorwaarden en transparantie bij belangenbehartiging

Wanneer de belangenbehartiger wordt benaderd voor bijstand bij de afwikkeling van een letselschadeclaim, dient hij de benadeelde te informeren over de voorwaarden waaronder hij zijn diensten aanbiedt. De belangenbehartiger dient zich te laten leiden door de belangen van de benadeelde en moet de benadeelde voorzien van alle correspondentie tussen hem en de verzekeraar.

Artikel 2 – Bevestiging van ontvangst

Uiterlijk binnen twee weken na ontvangst van de aansprakelijkstelling bevestigt de verzekeraar schriftelijk de ontvangst daarvan aan zowel de benadeelde als diens belangenbehartiger.

Artikel 3 – Onderzoek naar aansprakelijkheid

De verzekeraar dient alert en zorgvuldig te handelen door het onderzoek naar de aansprakelijkheid van haar verzekerde onmiddellijk na ontvangst van de aansprakelijkstelling te starten.

Artikel 4 – Standpunt over aansprakelijkheid

Binnen drie maanden na ontvangst van de aansprakelijkstelling dient de verzekeraar een onderbouwd standpunt in te nemen over de aansprakelijkheid.

Artikel 5 – Passende oplossingen en informatievoorziening

Partijen dienen te streven naar passende oplossingen in zowel de persoonlijke als de werkomgeving van de benadeelde, door zich grondig te verdiepen in diens persoonlijke situatie, ambities en mogelijkheden. Verzoeken om aanvullende informatie dienen proportioneel te zijn. De verzekeraar dient rekening te houden met de moeite die het de benadeelde kan kosten om de gevraagde informatie te achterhalen. De verzekeraar heeft ten minste eenmaal per jaar persoonlijk contact met de benadeelde om op de hoogte te blijven van diens letsel en situatie, zelfs wanneer de benadeelde wordt bijgestaan door een belangenbehartiger. Dit geldt niet als de benadeelde aangeeft geen prijs te stellen op dergelijk contact.

Artikel 6 – Overzicht van schade en vergoeding

In overleg met de benadeelde zorgt de belangenbehartiger voor een onderbouwd overzicht van de schade. De verzekeraar dient gemotiveerd aan te geven welke schade zij erkent en welke schade naar haar mening nog nader onderzoek vereist. Indien van toepassing, verstrekt de verzekeraar tevens haar standpunt over de vergoeding van kosten voor buitengerechtelijke rechtsbijstand en eventueel deskundigenonderzoek.

Artikel 7 – Uitbetaling van schadevergoeding

De verzekeraar keert de schadevergoeding aan de benadeelde uit voor de schade die is erkend of definitief is vastgesteld door partijen. Deze uitbetaling dient te geschieden binnen 14 dagen na de erkenning of de definitieve vaststelling van de schade.

Artikel 8 – Evaluatie bij langdurige schadebehandeling

Indien de schadebehandeling langer dan twee jaren na de schademelding duurt, zullen partijen, op initiatief van de verzekeraar, de oorzaak van de vertraging onderzoeken. Partijen zullen concrete afspraken maken over de maatregelen die nodig zijn om de schadebehandeling zo spoedig mogelijk af te ronden, evenals over de verantwoordelijkheden voor de uitvoering van deze maatregelen.

Artikel 9 – Vastlopen van de schaderegeling

Indien de schaderegeling vastloopt, brengen partijen nauwkeurig in kaart wat de redenen zijn voor de verdeeldheid en zoeken zij gezamenlijk naar een oplossing, met als doel dit zo spoedig mogelijk te realiseren.

Artikel 10 – Inschakeling van derden bij onoplosbaarheid

Indien partijen er gezamenlijk niet in slagen om een oplossing te bereiken, zullen zij een derde partij inschakelen om alsnog een oplossing te bewerkstelligen. Deze beslissing dient bij voorkeur gezamenlijk door partijen te worden genomen.

Bron: De Letselschade Raad